París stóð allar væntingar og gott betur. Ég á ekki til lýsingarorð til þess að segja ykkur hversu töfrandi borgin er. Ég var því miður bara með Iphone-inn minn en myndirnar úr honum verða bara að duga. Ótrúleg borg í alla staði.

Ekki skemmir það fyrir að við fengum neyðarútgangssæti og svo er WiFi um borð, þannig að ég ákvað að henda í stutta færslu hér í vélinni. 

Lendum um hàdegi, þangað til næst!

GB. 

Jú góðan daginn og gleðilegan fimmtudag. Alveg ótrúlegt að ég sé komin heim frá ferðinni minni og að janúar sé alveg að klárast!

Ferðin mín til Tyrklands var æðisleg. Að vísu fór ég með öðruvísi hugarfar inní þetta námskeið en ég sá fyrir mér beinar fræðslur, símabann og sjálfa mig hlaupandi um akra Tyrklands að mjólka beljur og tína ávexti. Svo var raunin ekki.


Námskeiðið byggðist helst á smiðjum (e. workshops) og vangaveltum um netnotkun nú til dags. Ég lærði heilan helling um þjóðirnar sem voru með okkur en það voru Úkraína, Lettland, Belgía, Danmörk, Jórdanía og náttúrulega Tyrkland.

Ferðasagan er nú alveg fyndin en til að byrja með fékk ég sæti við neyðarútgang en ég hef aldrei verið lánsöm að prufa það. Þvílíkur og annar eins LÚXUS sem það var. Næstu tvö flugin borguðu það fljótt upp en við flugum með Pegasus airlines þar sem að ég náði varla að anda því það var svo stutt milli sætana.






Lokaáfangastaður var svo Yenifoca - bær/þorp 60km fyrir utan Izmir. Krúttlegur staður en ekkert að frétta þar. Staðurinn er vinsæll áfangastaður að sumri til og það var ekki einu sinni haft fyrir því að hafa minjagripabúðir opnar á þessum tíma, sem þýddi að við keyptum okkar á flugvellinum á uppsprengdu verði.

...Þegar að uppi er staðið kynntist ég fuuuuullt af áhugaverðu og yndislegu fólki og fór langt út fyrir þægindarammann minn. Það er mér dýrmætt.






Á heimleiðinni tóku svo við þrjú flug og aldrei hef ég lent í öðru eins. Um leið og ég settist niður í flugsætið mitt var eins og einhver hafi lamið mig með sleggju en ég steinrotaðist í öllum flugum. Meira segja í seinasta fluginu varð ég fyrir því vandræðalega atviki að ég sat við ganginn og nú er komið svona rosa flottur höfuðpúði í Icelandair vélarnar sem að styðja við þig þegar að þú sefur svo að þú rennur ekki til hliðar (t.d. á sætisfélagann þinn). Nema hvað... auðvitað gaf minn höfuðpúði sig þannig að ég renn með hausinn fram og útá gang og akkurat á þeirri sekúndu er flugfreyja að labba ganginn. Þannig að ég renn í klofið á henni og vakna við það... (úps). Ég er örugglega komin á einhvern bannlista hjá Icelandair því að ég var svo þreytt og örugglega ennþá í miðjum djúpsvefni því ég sofna bara strax aftur. Vakna svo eftir klukkutíma að deyja úr vandræðaleika.



Ekki nóg með það heldur var ég með heyrnatólin plögguð í en hlustaði aldrei á neitt einasta lag eða horfði á neitt? Hvers konar eintak er ég eiginlega?! Til að trompa þetta allt rumskaði ég þegar að hálftími var eftir að fluginu. Þá bað kallinn í gluggasætinu okkur um að færa sig því hann þurfti að pissa.. og konan í miðjusætinu líka. Ég er lafandi hrædd um að þau hafi verið í spreng alla leiðina en ekki náð sambandi við mig þar sem að ég lá meðvitundarlaus í þessu flugsæti. Jesús.

Ég má til með að deila myndum (þar sem að ég fékk svo að taka myndir eins og ég vildi!).










...Næsta ævintýri er svo í mars en þá liggur leiðin til Parísar með mömmu!

Takk fyrir að fylgjast með! x

- GB