VÍETNAM
14:00
Eftir
ógeðslega 10 tíma rútu til Víetnam vorum við loksins lent. Vegirnir frá
Kambódíu til Víetnam voru ekki frásögufærandi og ekki gerði það gæfumun að við
lágum aftast, þar sem að vélin er staðsett og rútubílstjórarnir ákváðu svo að
slökkva á air-coninu því allir voru sofnaðir. Ég að sjálfsögðu vaknaði í mínu
eigin svitabaði og Ævar sömuleiðis og fór frammí og bað þá gjöra svo vel um að
setja air conið á. Nokkrum mínútum síðar stekkur Ævar upp og hleypur í gegnum
alla rútuna.. þá hafði ‘krókódílatarantúla’ stokkið á andlitið hans. Ég tel það
líklegast að það hafi verið kakkalakki – en Ævar svaf ekkert eftir þetta atvik,
og heldur ekki ég.
Við
komum til Ho Chi Minh að degi til og tókum því rólega. Skoðuðum ýmislegt í
þessari stórborg. Fórum á safn sem snérist um Víetnam stríðið og þar fékk maður
enn og aftur fyrir brjóstið. 3 milljónir óbreyttir íbúar létu lífið en það sem
mér fannst alverst var að Bandaríkjamenn settu efni sem heitir Dioxin í
sprengjurnar sínar sem olli því að mikið af vötnum menguðust. Með því fæddust
mörg hundruð börn með fötlun og einnig vansköpuð. Þessi ‘flokkur’ er nefndur
Agent Orange. Þarna voru börn með ofsavaxinn haus, engin augu, auka útlim,
færri útlimi, putta fasta saman og ég gæti endalaust haldið áfram. Ég er enn að
jafna mig. Mæli með að fólk google-i eða kynni sér þetta.
Við
skoðuðum einnig enn eitt háhýsið í Víetnam, Bitexco turninn. Þarna fórum við
uppá fimmtugustu hæð og skoðuðum stórborgina, voða gaman. Kíktum á kaffihús og skoðuðum
borgina .
Strákarnir
ákváðu svo enn og aftur að fara í hárgreiðsluleik. Ævar litaði sig bleikhærðan,
Stefán varð fjólubláhærður og Hafsteinn litaði sig dökkhærðan!
Næsta
stopp var svo lítill bær sem heitir Vung Tau og er örlítið neðar en Ho Chi Minh
á korti. Það voru engar vætingar fyrir þessum bæ en óhætt að segja þá náðum við
að afreka heilmikið. Byrjuðum á að leigja okkur vespu í tvo daga. Kíktum í
einhvern garð þar sem að maður borgaði 1.500 kall og við fengum að fara í alveg
eins rennibraut og á Kínamúrnum, hlaupa í hamstrabolta á vatni, tívolí, leika
við strúta, zip line-a og fullt af fleira drasli. Við fórum 4x í rennibrautina
þangað til að okkur var bannað að fara oftar. Skoðuðum Jesú styttu hérna sem
minnir helst á hina alræmdu í Ríó en þori nú að staðfesta, þó svo að ég hafi
aldrei komið þangað, að þessi er ekki nærrum því eins flott. Leiðin þangað var
að vísu sveitt og erfið.
Við
kíktum líka á ströndina. Þarna var ströndin með mikilli golu – sem er einn
mesti plús ferðarinnar. Það er ekkert verra en að liggja í logni og gjörsamlega
soðna. Við eyddum 2 nóttum í Vung Tau, enda heljarinnar ferðlag upp Víetnam
framundan!
Næsta
stopp okkar var svo Phan Thiet þar sem
að allt var voðalega ómögulegt. Byrjum á því að rútan okkar var svo yfirbókuð
að það hefði ekki komist hænuungi þarna inn og mér og Stefáni til mikillar
hamingju var maður með risastóra PLÖNTU fyrir hliðiná okkur á kolli – það var
bara búið til sæti þar sem að var gólf. Í Phan Thiet höfðum við planað að skoða
eyðimörkina og leika okkur en við mættum aftur í local bæ þar sem að enginn
talaði ensku og enduðum að fara í svaka taxaferð því að bílstjórinn skildi ekki
blautan hvað við sögðum. Eftir það fengum við hálf nóg af þessum litlu bæjum og
vildum bara komast strax til Hanoi. Plöntuðum okkur í lobbý á einhverju hóteli
og bókuðum okkur bíl til Ho Chi Minh og flug frá Ho Chi Minh til Hanoi. Þegar
að við lentum í Ho Chi Minh var ekki búið að opna Domestic flugvöllinn og þá
var tekið rónarmove-ið og sofið á jörðinni í nokkra tíma.Vorum svo lent til
Hanoi og fundum okkur ágætis hostel. Í Hanoi leigðum við vespur og skoðuðum
borgina.
Fengum
fljótt leið af Hanoi og pöntuðum okkur ferð til Halong Bay. Tókum þriggja daga
ferð plús nokkra daga stopp í Cat Ba – eyju hér rétt fyrir utan. Fyrsta daginn
var skoðað hella, farið á kayak, gönguferð á utsýnispall, borðað og drukkið
fram á nótt. Halong Bay var ótrúlega flott en því miður búið að menga þennan
stað frá toppi til táar. Sjórinn var svartur af skít og fljótandi túrtappar og
tilheyrandi tóku á móti manni.
Daginn eftir vaknaði ég að sjálfsögðu með
mestu sjóveiki lífs míns (ég sver ég hefði frekar kosið þynnku) og fórum í
annan bát og rútu til að fara til Cat Ba. Þar var stoppað í National Park og
tók við fjallganga – ég afþakkaði pent enda með bullandi sjóriðu og hársbreidd
frá því að æla. Þegar við vorum lent í central-ið í Cat Ba fórum við og
skoðuðum enn og aftur fleiri apa á Monkey Island og svo var siglt með okkur á
Bungalowin.
Staðurinn
sem Bungalowin okkar voru á var algjör leyndur demantur. Afskekkt eyðieyja með
strönd, blakvelli, fótboltamörkum og tilheyrandi. Þar eyddum við með þeim
seinustu dögum okkar í Víetnam í að slaka á og njóta – því bráðum skiljast
leiðir. Og eins og svo oft áður var farið í hárgreiðsluleik þar sem að
greiphárið hans Stefáns fékk loksins að fjúka enn hann ákvað hinsvegar að skafa
á sér hausinn í staðinn. Hafsteinn tók
sig til og rakaði sig líka í bátnum á leiðinni á Bungalow-ið þannig að núna eru
tveir Bubbar í hópnum. Það var svo sannarlega slakað á á þessari eyju og
afeitrað sig frá netinu því þar var ekkert internet og lítið sem ekkert
símasamband.
Moskítónetið var crucial!
Sagan
af Ævari og krókódílatarantúlunni væri ekki frásögufærandi nema ég hefði lent í
því sama – sem gerðist að sjálfsögðu. Ég var alveg að ná að sofna þegar að
einhver viðurstyggileg vera sem ber nafnið kakkalakki á Íslandi, ákveður að
trítla þvert yfir magann á mér. Ég stekk að sjálfsögðu upp og vek Stefán og bið
hann um að kveikja ljósið á STUNDINNI. Við leitum í rúman hálftíma eftir
verunni og eftir að ég var alveg búin að gefa upp vonina (og farin að halda að
ég væri eitthvað veik á geði) sé ég einn ósvikin, ógeðslegan og stóran
kakkalakka vafra um veggina (JÁ ÞEIR LABBA UPP VEGGI). Stefán kom mér að
sjálfsögðu til bjarga en ég var mjög treg að sofna aftur haldandi það að það
væru fleiri en einn á vafri upp um herbergið.
Næst
á dagskrá er Bangkok. Þar munum við eyða nokkrum dögum að skoða skemmtilega
hluti en þann 17 munu leiðir skiljast! :( Ég og Stefán höldum okkar reisu
áfram, Ævar verður lengur í Thailandi og Ástrós og Hafsteinn fara til London. Það
styttist óðfluga í heimkomu!
GB
0 ummæli